Islamitolena

چې باد نه وي ونې نه ښوري.
چې بد کوي بد به مومي.
چې بد ګر ځې بد به پرځې.
چې‌غواړې په هغو واوړې.
چې او ګره سړيږي ميلمانه ډيريږي.
چې زه او ته راضي نو څه دى دقاضي.
چې سړى زړيږي حرص زياتيږي.
چې ډب نه وي ادب نه وي.
چې موړشي سوړ شي.
چې دښمن په شا تلو مري په زهرويې مه وژنه.
ددرواغو منزل لنډ وي.
دا وړۍ نه شړۍ کيږي.
دلمدو خټو لږی اوبه دارو دي .
دميږي چې مرګ راشي وزرونه وکړي.
دمرورو برخه تالا وي.
دحجرې غم به کورته راوړم دکور غم به چيرته يو سم.
دسوال مړۍ له ستوني نه تيريږي.
دو هندوانې په يو لاس کې نه نيول کيږي.
دړ انده له نيولو او د کاڼه له وهلو دی خداى ساته.
دريا ب په لوټه نه خړيږي.
دزرو قدر په زرګر وي.
دزړه زړه ته لار وي.
دزمري کور بې هډو کو نه وي.
د زورورو وهل او د کمزوري کنځل.
دسپو له خوارۍ ګيډړان پر بامو لوبې کوي.
دسوال په اوبو ژرنده نه ګرځي.
دښار دروازې تړل کيږي دخلکو خولې نه.
دظلم عمر لنډ وي.
د غريب غاښ په حلوا کې وځي.
دغريب ملا په آذان څو ک روژه نا ماتوي.
دغنمو له برکته اغزى هم او به کيږي.
دکبر کاسه نسکوره ده.
د گو نگي ځوى په ژبه خپله مور ښه پو هيږي.
دگيډړ تر نازه د زمري داړل ښه دي.
د لوگرى لو ته زړه نه کيږي لور په لو ټه تيره کوي. .
دټولو نيمه، نيمه د انا شوه يو نيمه.
دنيا په اميد خوړل کيږي.
دوږي سترگى په دستر خوان کې وي.
ديوال نم زړوي خو انسان غم زړوي.
ديوې سپږې لپاره ټول پوستين مه سوزه.
دفقير چې چيرته ښه وی هلته شپه.

دا گز او دا ميدان.
دميړه يا ترپ دى يا خرپ .
درياب به لو ښو نه وچيږي .
دخوارانو ديگ په صبر پخيږي .
دصبر خواړه خواږه وي .
دقبر خاورې په قبر تماميږي .
دمړي څخه شيطان بيزار دى .
درواغ د ايمان زوال دى .
دښار ووځه له نرخه نه .
دوست ته حال وايه دښمن ته لاپې کوه .
دوست به دي وژړوي دښمن به دې وخندوي .
ډ بره دخوارو په سر ولويږي .
ډمې نڅا نه شوه کولاى ويل ځمکه کږه ده .
ډم چې ډول وهي زور به يې لري .
رښتيا ويل تر خه دي .
رحم په ليوو ظلم په پسو .
ژرنده که د پلار ده هم په وار ده .
روغ صورت نيمه پاچاهي ده .
مگر زه وايم چې روغ صورت جوړه پاچاهي ده .
څوک چى روغ صورت ولرى هر ورځ يى اختر دى .
مگرزه وايم څوک چى روغ صورت ولرې ورځ يې اخترشپه يې برات ده .
زه گورم وتاته ته گورې وماته کار شو ترميځ پاته .
زهر په زهرو وزي .
ړانده يو ځل امسا ورکوي .
سر که لا اړ شي عادت نه ځي .
سرکه غټ هم وي پټکى غواړي .
سترگي له ستر گو شر ميږي .
سل دي ومره يو دي مه مره .
سپين والى د زړه ښه دى نه دويښتو .
مگر زه وايم سپين والى دويښتو ښه دى نه دسترگو .
سپى ډير دځان لپاره غاپي لږ دکور دپاره .
سر خريلى ښه ده نه ميړه شړلى .
ښه کوه له پاچا مه وير يږه .
شرم لکۍ نه لري .
مگر زه وايم که چيرى شرم لکۍ ولري نو اندازه به يې ګرانه وي .
عقل له کم عقلو زده کيږي .
عقل لعل گوهر دى نه په زور دى نه په زر دى .
غم له غمه نه شر ميږي .
غلبيل کوزې ته ويل چې سورۍ يې .
غر که لوړ دى به سر يې لار ده .
غله ته هر کاڼى سړى ښکاري .
غل په غره کې نه ځايږي .
غله ته وايې غلا کوه دکور څيښتن ته وايي کور سا ته .
غل غل پيژني او مل مل .
غوښې خانانو وخوړې پر هډوکويې سپي جنگ کوي .
غوښې د هر چا خوښې دي خو پېشو ايمان پرې راوړى .
غر به غره نه ورځي خو سړى په سړي ورځي .
فيل که هر څو مره تږى شي په نس کې ئې يو زنگون اوبه وي .
که ښه يم له يارانو سره يم .
ګيله ،ګيله دخداى ج په هيله .
کم عقل اول ننګ کوي بيا جنگ کوي .
کار چې بې استاده وي؛ خود به بې بنياد وي .
که او به زور لري ځمکه سور لر ي .
که مشر مشر توب غواړي کشر هم ددنيا دود غواړي .
کوڼ دوه واره خاندي .
کار اسان دى خو پيل يې گران دى .
کوت کوت دلته کوي خو هگى هلته اچوي .
کور کې دې جوارى نشته له دماغه دې دپلو بوى راځي .
کار گر کور مړوي لټ مور ژړوي .
کبر جن دخداى دښمن دى .
که هر څو هو ښيار يې نادان پو ښته .
که نړى ودانه ده په مړي قيامت دى .
که ډوډى دبل ده نس خو دې خپل دى .
که سړي غرونه دى ښځى يى اړمونه دي .
کارغه د زرکې رفتار کاوه خپل يې هېر شو .
کوږ بار تر مزله نه رسي .
کونډ ه د زوى په طعمه له ميړه ووته .
کلال يې په کودي کې خوري .
که شپه تياره ده مڼې په شمار دي .
گوړه ، گوړه يادوه خوله به دې خوږه شي .
کيد ړې ته خپل پوست بلا دى .
گاوميښه دگل په بوى څه پو هيږي .
ګټې تر گټو لاندې دي .
گنجى که ډاکټر واى نو لومړى به ئې دخپل سر علاج کړى واى .
له شنه آسمانه وريدل نه کيږي .
له پور وړي بل خوار نشته .
له خوشې غږيدو پټه خوله ښه ده .
له پېښې تېښته نشته .
لو څ له اوبو نه ډاريږي .
ليوه هغه ميږه وړى چى له رمى جلا وى .
لو يه مړى ستونى شکوى .
لږ وخوره تل وخوره .
له يوه لاسه ټک نه خيږى .
له ښاره وو ځه خو له نر خه مه وځه .
لنډ ه ژبه هر ى خواته گرځى .
مه ځه په هغه لار چې نه دې مور ځې او نه پلار .
مرگ حق دى گور او کفن شک دى .
مرگ نه په واړه دى نه په زاړه .
مرگ د ډيرو پرده ده .
مساپري بده بلا ده .
او زه وايم بې وطني ستره بلا ده .
ملا ځان هير کا او بل ته مسلې کا .
ماما چى جيب ته لاس کوي د خورى طعمه ورته وي .
مرغه دانه ويني لومه نه ويني .
موړ د وږي له حاله څه خبر دى .
مه کوه په چا چې وبه شې په تا .
مار د ځان له ډاره خولې اچوي .
مړى نه خاندي که وخاندي کفن څير وي .
مور که ليو گۍ هم شي خپل ځوى نه خوري .
مه داسې خوږ شه چې څوک دې وخوري .
مه داسې تريخ شه چې ودې غورځوي .
ماهى چې نيسې تر لکۍ يې نيسه .
مار چيچلى له پړي ډاريږي .
ميږي ته چې خداى په قهر شي نو وزرونه ورکوي .
ميا که رښتيا ميا وي خپلې وزې به یې ميږې کړي واى .
مخ يې پټ کړه رنګ ئې ورک کړه .
ميلمه وي دڅو شپو نه چې پايي تر کلو .
نرمه غاړه توره هم نه غوڅوي .
نوم دلنگر دى کور دى ډگر .
ورک شه هغه ورور چى له ډمانو اخلې پور .
وړکي خوله لويې خبرې .
وزه له ليوه نه تښتيده د قصاب کره ننوته .
وروري به کوو حساب تر مينځ .
وزه چې څملي خپل ځاى پاکوي .
وږپ پيشو د زمري سره جنګيږي .
وږي ته چا ويل څلو رڅلور څو کيږي ويل یې اته ډوډى .
واده يم خو خبره نه يم چې په چا .
وزه چى په بام وخيږي نو ليوه ته ښکنځلې کوي .
وچې خاورې په ديوال نه نښلي .
ونې چې ميوه نيسي ډبرې به خوري .
هر څه چې خام وي پخيږي انسان چى خام شو نه پخيږي .
هيڅوک نه وايي چې زما شړومبى تروې دي .
ښه وکړه په اوبو کې يې واچوه